Dana Havenaar werkt al ruim acht jaar als verzorgende IG bij zorgorganisatie Welthuis. Sinds vorig jaar februari is ze daarnaast ook digicoach. “Ik vind het zo leuk om te doen. Het is een andere manier van zorgen en hulp geven aan mensen. Dat geeft voldoening.” Dankzij haar goede connecties op de werkvloer weet ze ook de collega’s te bereiken die vanwege schaamte niet op haar af durven stappen.
In februari 2020 begon verpleegzorgorganisatie Welthuis met een project Digitale vaardigheden. Acht digicoaches startten op meerdere locaties. Elke medewerker is gevraagd om de zelftest van Digivaardig in de zorg te maken en om daarna langs een digicoach te gaan.
Hulp op maat
Tijdens zo’n eerste afspraak neemt digicoach Dana eerst de resultaten van de zelftest door. Op welke punten moet diegene nog wat bijspijkeren? De één staat daar meer voor open dan de ander, merkt Dana. “Sommigen zeggen gelijk: ‘dat weet ik niet maar dat hoef ik ook niet te weten.’” Door middel van een praatje probeert ze dan toch de informatie over te brengen. “Al is het alleen maar zodat ze na mijn verhaal weten welke mogelijkheden er zijn om aan hun digitale vaardigheden te werken.”
Dana begrijpt wel waarom mensen soms zo reageren, niet iedereen hoeft in alles even digitaal vaardig te zijn. “Ik zit voornamelijk met verzorgend personeel, die hoeven eigenlijk nooit met Excel te werken. Ik kijk daar dus ook wel kritisch naar. Hebben ze de technologie in hun dagelijkse werk niet nodig? Dan heeft dat ook geen prioriteit. Ik focus dan liever op een technologie waar ze wel vaak gebruik van moeten maken, zoals Word.”
Elkaar vinden
Om ervoor te zorgen dat de medewerkers de digicoaches weten te vinden, zijn Dana en haar collega-digicoaches aan het begin van het project langs alle locaties gegaan. Met foto’s van de digicoaches op posters en lesmateriaal gingen ze de boer op. Elke medewerker kreeg een chocolaatje met een boodschap over het project en ze stopten bij iedereen een kaartje in hun postvak met hun contactgegevens. Daarna stuurde Dana nog een mail naar haar collega’s waarin ze zich voorstelde als digicoach en zo kwam het project op gang.
De medewerkers die bezig willen met hun digitale vaardigheden weten inmiddels goed hoe ze bij Dana terecht kunnen. Maar hoe zit het met de collega’s die niet op haar af durven te stappen vanwege schaamte? Op haar eigen locatie kent Dana haar collega’s goed, daardoor weet ze welke collega’s een extra zetje nodig hebben. Maar op de locaties waar ze de medewerkers minder goed kent, is dat lastig. Daar heeft ze een oplossing voor gevonden. “Ik heb op die locaties contact gezocht met de wzb4, dat zijn verpleegkundigen die veel op de werkvloer zijn en die best veel weten over systemen en andere digitale hulpmiddelen. Vaak vragen collega’s hulp aan hen als ze het even niet goed weten. Ik ben met ze in gesprek gegaan en heb ze gevraagd om de mensen die vaak vragen stellen naar mij door te sturen. Daar heb ik echt heel veel aan gehad, want zij zien meer dan dat ik zie.”
Medewerkers coachen
Zodra collega’s bij Dana aangeven dat ze hulp nodig hebben met hun digitale vaardigheden, plant ze een afspraak met ze in. “Ik vind het fijn om echt even de tijd te kunnen nemen voor iemand, vandaar dat ik ongeveer een uur voor iemand reserveer. Mocht diegene langer nodig hebben, dan maken we een nieuwe afspraak. Vaak wordt de aandacht namelijk een stuk minder na een uur, dan kan je er beter even mee stoppen en op een ander moment verder gaan.”
Tijdens zo’n afspraak probeert ze er eerst achter te komen wat voor manier van coachen bij die persoon het beste past. “Sommigen vinden het fijn als ik eerst alles voordoe, voor anderen moet ik het eerst even opschrijven en er zijn ook medewerkers die direct zelf aan de slag willen. Dat is altijd even aftasten aan het begin. Mocht iemand het na een paar keer nog niet goed snappen, dan probeer ik een andere methode. En ik benadruk altijd: al vraag je mij zes keer hetzelfde, dan leg ik het zes keer uit. Net zo lang tot je het snapt.”
Geduld en kwetsbaarheid is daarom erg belangrijk volgens Dana. Zo vertelt ze altijd dat zij zelf ook niet alles weet. “Ik zeg altijd: ‘als ik alles zou weten, dan was ik ICT’er geweest en niet digicoach.’ Dat vinden mensen fijn. Ook ik moet soms wel eens dingen opzoeken, dat stelt de collega’s gerust.”